Genoeg jodium om zwanger te worden

Ik kwam in enkele wetenschappelijke onderzoeken tegen dat jodium supplementen juist voor een overactieve schildklier kunnen zorgen. En dat is dus iets wat ik niet wil als (oud-)Graves patiënt. Ik was daardoor aan het overwegen om een tijdje te stoppen met jodiumsupplementen.

Ongeveer een jaar geleden kreeg ik de diagnose van de ziekte van Graves. Dit is een auto-immuunziekte van de schildklier, waarbij antistoffen ervoor zorgen dat de schildklier teveel hormonen aanmaken. Het gevolg is een verhoogde hartslag, een opgejaagd gevoel en een vergrote schildklier. Bij mensen die hier erg last van hebben, kan er een krop ontstaan in de hals. En een deel van de mensen met de ziekte van Graves worden de ogen door ontstekingen uit de oogkas geduwd. Gelukkig had ik zelf alleen last van een verhoogde hartslag en een opgejaagd gevoel.

Direct na de diagnose stelde mijn behandelend arts (een arts in opleiding) voor dat ik pillen zou gaan slikken die mijn schildklier stil zou leggen. Vervolgens zou ik minimaal een jaar aan die pillen vastzitten. Ik schrok daarvan. Ik zag dat niet zitten. Ik besprak mijn bedenkingen met mijn wederhelft en zijn reactie was: “dan slik je ze toch niet.” Dit was net de aanmoediging die ik nodig had. Ik was al erg thuis in de medische literatuur en besloot zelf op onderzoek te gaan naar de nodige studies over het effect van leefstijl en voeding op de ziekte van Graves.

Aan de hand van die informatie deed ik mijn best om dagelijks meer te bewegen, stress te vermijden, meer polyfenolen (lees: rozijnen) te eten en te stoppen met zout. Dat laatste paste ik toe, nadat ik een wetenschappelijk artikel had ontdekt, waaruit bleek dat studenten in Hong Kong meer stress ervaren als zij meer zout eten. Zout is dus gerelateerd aan stress. En stress is iets wat je sowieso wilt vermijden als je een auto-immuunziekte hebt. Zo stopte ik dus ook met het eten van zout en dus ook het eten van brood, omdat daar veel zout in zit.

Al deze interventies zorgden ervoor dat mijn bloedwaarden verbeterden. Uit mijn bloeduitslagen was te zien dat de anti-stoffen in mijn bloed tot op een gezond niveau waren gedaald. Ook de schildklierhormonen waren op een gezond niveau. Maar de TSH waarden zijn nog steeds te laag. TSH is een stofje dat door de hersenen geproduceerd wordt om de schildklier te stimuleren tot het aanmaken van schildklierhormonen. Ik heb dus geen overactieve schildklier meer, maar een zogenaamde subklinische vorm van de ziekte van Graves. Ik ben dus nog op zoek naar een oplossing om mijn TSH waarden weer op gezond niveau te krijgen.

Sinds ik geen brood meer eet, ben ik jodium supplementen gaan nemen. Aan het zout dat in brood zit, is namelijk jodium toegevoegd. Jodium is een scheikundig element dat blijkbaar ook een essentiële voedingsstof is voor het menselijk lichaam. Een gebrek aan jodium kan volgens onderzoek tot hersenbeschadiging leiden.

Maar er zijn ook studies geweest naar de toename van de mensen met de ziekte van Graves (of een subklinische vorm daarvan) in gebieden waar mensen opeens meer jodium binnenkregen. Deze studies zijn uitgevoerd in gebieden waar mensen van nature weinig jodium binnenkregen en de overheden in deze gebieden opeens meer zorgden voor gejodeerd zout, waardoor bewoners dus opeens meer jodium binnenkregen dan ze gewend waren. In deze gebieden nam het aantal mensen met een overactieve schildklier (waaronder dus de ziekte van Graves) toe. We hebben het hier over een toename van enkele procenten, maar toch deed dit mij overwegen om tijdelijk te stoppen met de jodiumsupplementen.

Totdat ik een paar andere onderzoeken onder ogen kwam: als eerste het onderzoek waaruit blijkt dat een overactieve schildklier juist vaker voorkomt bij mensen met een jodiumtekort dan bij mensen met een jodiumoverschot. (Dit verklaart dan weer niet de toename van mensen met de ziekte van Graves in gebieden waar opeens jodium aan zout wordt toegevoegd…)

En als tweede het onderzoek waarbij de onderzoekers concluderen dat vrouwen die weinig jodium binnenkrijgen, een kleinere kans hebben om zwanger te worden. En dat is iets wat ik nog graag wil. Zeker op mijn 39^ste is het klokje aan het tikken…

Van jodium is bekend dat dit element zich in zeeproducten bevindt, zoals vis en zeewier. En uiteraard in gejodeerd zout, dat ook volop in brood te vinden is. Ik eet helaas (nou ja, zo helaas vind ik dat niet…) geen vis. En ook zo min mogelijk brood omdat ik dus zout probeer te vermijden. Maar wel groenten uit eigen moestuin. En nou lees ik net, na een zoektocht op Google Scholar, dat jodium zich ook in de aarde bevindt in gebieden die aan de kust grenzen. De onderzoekers hebben het dan over gebieden die zich tot ongeveer 80 km van de zee bevinden. Nou woon ik zo’n 20 km van de kust vandaan en verbouwen we onze eigen groenten in de tuin. En in hetzelfde artikel noemen de onderzoekers dat planten jodium opnemen uit de bodem. Mogelijk krijg ik dus wat jodium binnen door groente en fruit onze eigen tuin te eten.

Ik had aan een arts gevraagd naar een jodium test, zodat ik kan zien of ik genoeg jodium binnenkrijg, maar hij gaf aan dat je niet zoveel kan zien aan zo’n test. Voor de zekerheid neem ik dus maar voldoende jodium supplementen.