Ik ben officieel gediagnosticeerd met de ziekte van Graves, maar mijn T4-waarden zijn al lange tijd op gezond niveau. Helaas heb ik nog wel een te lage TSH-waarde. Nadat een arts mij adviseerde om pillen te slikken om mijn schildklier stil te leggen, besloot ik eerst te kijken of ik met voeding en leefstijl het tij kon keren. Wat mij dus gelukkig ook gelukt is. Ik zag namelijk vorig voorjaar een duidelijke verbetering in mijn T4-waarden toen ik stopte met het eten van zout.
Ik was op dat moment voor darmrevolutie.nl een artikel aan het schrijven over het hebben van een te hoge bloeddruk, hypertensie. En dan kom je natuurlijk al snel het onderwerp zout tegen. Er waren blijkbaar muizenstudies gedaan over het effect van zout op de darmen. Muizen eten van nature geen toegevoegd zout. Als jij een hamster hebt, zit er ook geen zout in het voer dat jij je hamster geeft. En de eenden in je wijk eten ook vooral waterplanten en gras. Het voeren van eenden met brood wordt onder andere afgeraden vanwege de hoge hoeveelheden zout in brood.
Wat gebeurt er dan als je zout toevoegt aan het muizenvoer? Muizen krijgen dan meer ontstekingswaarden in hun darmen en hun lijf maakt dan meer stresshormonen aan. En dat zijn twee dingen die je niet wilt als je een auto-immuunziekte hebt (ik ben zelf gediagnosticeerd met twee auto-immuunziekten: multiple sclerose (MS) en de ziekte van Graves). Ontstekingsreacties in je darmen zorgen voor meer ontstekingsreacties in je bloedbaan. En als je een auto-immuunziekte hebt, dan wil je ontstekingsreacties zoveel mogelijk in toom houden omdat een te actief immuunsysteem voor schade in je eigen lijf kan zorgen. Ook is er een onderzoek dat aantoont dat als mensen met MS veel ontstekingsreacties in hun darmen hebben, de ziekte ook actiever is dan bij mensen met MS die nauwelijks ontstekingsreacties in hun darmen hebben. (Over de link tussen de darmen en MS heb ik mij eerder verdiept, zie dit artikel.)
En als je stress ervaart maakt je lichaam stresshormonen aan. Een overvloed aan deze stresshormonen zorgt ervoor dat je immuunsysteem uit balans raakt. Uit onderzoek blijkt dan ook dat wel 80% van de mensen met een auto-immuunziekte ongebruikelijk veel stress ervoeren voordat de ziekte zich ontwikkelde. Ik kan zelf wel beamen dat mijn eerste MS symptomen zijn ontstaan door werkstress. Ook voor de aanvang van de ziekte van Graves ervoer ik meer stress in mijn leven dan anders.
Ik vroeg mezelf na het lezen van de muizenonderzoeken en hun zoutconsumptie af of het eten van zout ook bij mensen voor meer stress zorgt. En dit bleek inderdaad zo te zijn! Bij een studie in Hongkong werden studentes gevraagd naar hun dagelijkse dieet en hoeveel stress zij dagelijks ervoeren. De studentes die het meeste zout aten, bleken inderdaad meer stress te ervaren dan de studentes die minder zout aten.
Ik las dit in een periode dat de ziekte van Graves bij mij nog aardig actief was. Door deze aandoening was mijn schildklier overactief waardoor mijn hart sneller klopte dan normaal, ik last had van hartkloppingen en continu een opgejaagd gevoel had. Ik had door de aandoening dus eigenlijk continu een gestrest gevoel. En dat wil je je juist vermijden als je twee(!!!) auto-immuunziekten hebt.
Ik kon echter geen studie vinden, waarbij onderzoekers de link tussen zout en de ziekte van Graves onder de loep hadden gelegd. Wel is er een studie geweest waarbij onderzoekers een verband konden leggen tussen zoutconsumptie en MS. Hieruit bleek dat hoe meer zout de proefpersonen met MS aten, hoe actiever de ziekte was.
Overigens blijkt uit een andere onderzoek dat het eten van veel zout, niet de kans op het kríjgen van MS vergroot. Maar als je dus al MS hebt, dan kan zout de ziekte actiever maken. En dat is iets wat je niet wil als je MS hebt. Ik niet in ieder geval.
Al met al leek het mij daarom een interessant experiment om te kijken wat er gebeurde als ik helemaal zou stoppen met zout. Dat betekende dus geen brood meer, want in brood zit aardig wat zout. Ik at al geen kaas, vlees en zo min mogelijk bewerkte producten, omdat ik al sinds 2017 zoveel mogelijk whole-food plant-based eet, dus dat scheelde al. Maar bouillons waren ook opeens uit den boze. En dan valt het je op in hoeveel producten er wel geen zout verwerkt is. In bijna alles…
Na een week compleet zoutloos eten merkte ik al een wereld van verschil! Het opgejaagde gevoel was weg! En langzamerhand zag ik dat de T4-waarden steeds meer verbeterden (ik liet elke mijn maand bloed prikken).
En als je je dan eenmaal goed voelt dan vergeet je weleens dat het niet verstandig is om iets met zout te eten. Denk aan jalapeños uit een potje, toch maar een schepje sambal badjak door de groenten of een lekkere klodder tomatenketchup bij de gebakken aardappels, enzovoorts. Zeker als je een keer bij iemand anders luncht of dineert, denk je ‘Oh voor die ene keer, moet dat toch niet uitmaken.’ Ik heb inderdaad gemerkt dat één keer ‘zondigen’ in de week niet zoveel uitmaakt.
Maar als oude gewoonten er weer in sluipen en toch weer meerdere dagen achter elkaar zout binnenkrijg, dan komt dat oude opgejaagde gevoel weer terug. Zo ook vannacht. Mijn vriend is momenteel een verdomd mooie nieuwe keuken aan het bouwen in ons huis. Maar dat betekent dat het koken niet heel makkelijk is. Het is een soort van kamperen. We hebben één gaspitje in de woonkamer, een waterkoker en een werkende oven. En voor je het weet eet je een keer bij de burger king, een andere avond eet je kant-en-klare pizza (veganistisch wel) van de supermarkt en weer een volgende avond eet je noodles omdat je daar alleen maar een waterkoker voor nodig hebt. De noodles hebben we nog even opgepimpt met een aardige hoeveelheid gewokte groenten. En ik doe dan zelf speciale zoutloze bouillon in mijn kom in plaats van de bouillon die je erbij geleverd krijgt. Maar in de noodles zelf, de sliertjes dus, zit ook aardig wat zout in verwerkt.
Het gevolg: ik werd vanmorgen vroeg weer wakker met dat oude vertrouwde, maar ongewenste, opgejaagde gevoel. En ik kan je zeggen, dat voelt niet prettig. Op deze manier wordt ik er dan toch weer aan herinnert dat ik toch echt zout moet vermijden…
Gelukkig is de keuken bijna af en kunnen we binnenkort weer uitgebreid zoutloos kokkerellen 🙂