Een second opinion van een andere arts vraag je aan als je graag de mening wilt van de arts die dezelfde expertise heeft, maar op geen manier een relatie heeft met je behandelend arts, toch? Dit om belangenverstrengeling te voorkomen en er voor te zorgen dat je een mening te horen krijgt van een arts die er echt met andere ogen naar kan kijken.

Daar ging ik ook vanuit toen ik van plan was een second opinion aan te vragen. Ik wist niet anders dan dat je een second opinion bij je huisarts aanvraagt. Dus ik had een telefonische afspraak met mijn huisarts ingepland om dit te bespreken.

De afspraak was telefonisch omdat ik net 2 liter bloed was verloren na een ingreep in het ziekenhuis (de reden dat ik een second opinion aanvroeg) en dus niet echt in staat was om zelf naar de praktijk te komen.

Ik deed mijn verhaal aan mijn huisarts en vertelde dat ik graag een doorverwijzing wilde naar een second opinion bij een gynaecoloog van een ander ziekenhuis. Ze begreep mijn wens, maar vertelde mij dat mijn eigen gynaecoloog de aangewezen persoon is om die doorverwijzing te geven. Ze vertelde me dus dat ik het beste contact op kon nemen met mijn eigen gynaecoloog om die doorverwijzing aan te vragen.

Ik vond dit maar raar en heb mijn huisarts verteld dat dat bij mijn vorige huisarts toch anders ging. ‘Maar dit is de meest nette manier’, vertelde ze me.

Afijn, ik belde de poli gynaecologie van het ziekenhuis en vroeg om een verwijzing. De persoon die ik sprak zou het voorleggen aan mijn gynaecoloog.

En met succes, want een paar dagen later werd ik al gebeld door het andere ziekenhuis om spoedig een afspraak in te plannen. Die afspraak werd gemaakt en mijn man en ik hebben toen een lang gesprek gehad met een gynaecoloog aldaar.

Toen wij een paar weken later een afspraak hadden met mijn eigen gynaecoloog, bleek dat zij mij had doorverwezen naar haar oud-docent. Blijkbaar was mijn gynaecoloog tot een paar jaar geleden in opleiding bij de meneer die een zogenaamde neutrale second opinion moest geven.

Maar als mijn gynaecoloog bij hem in leer was geweest, keek zij dan niet met dezelfde bril naar de zaak als haar begeleider (of andersom)? En heeft zij door naar hem te verwijzen niet haar eigen rechter uitgekozen?

Omdat ik in het verleden gewend was dat je een second opinion via je huisarts aanvraagt, ben ik eens op het internet gaan zoeken wat nou de juiste gang van zaken is.

Ik kwam op een website van de overheid terecht, waarop staat beschreven dat je een second opinion via je behandelend arts aanvraagt. Op de website van het Juridisch Loket staat hetzelfde vermeld. Wat mijn huisarts vertelde was dus inderdaad de normale gang van zaken.

Maar is dat wenselijk? Dat je behandelend arts zelf een arts uitkiest voor het geven van een second opinion? Is de second opinion dan nog neutraal? Of weet de behandelend arts dan al ongeveer wat er uit de second opinion gaat komen?

Op andere websites kom ik tegen dat het ook mogelijk is dat je huisarts de doorverwijzing geeft of dat je zelf een arts uitkiest die jou een second opinion kan geven. Deze twee opties lijken mij een stuk beter als je echt op zoek bent naar een andere mening dan die van je eigen arts…

UPDATE

Ik sprak een huisarts op een verjaardagsfeestje en zij gaf aan dat huisartsen vaak geen doorverwijzingen doen voor een second opinion, omdat dit de nodige administratieve rompslomp met zich meebrengt. Zij moeten dan namelijk het dossier van de patiënt van de behandelend arts opvragen en dit dossier doorsturen naar de arts die de second opinion zal verrichten.

Ik snap dat de meeste huisartsen het veel te druk hebben voor dit soort rompslomp. Maar als zij de behandelend arts zelf een arts uit laten kiezen voor een second opinion, leidt dit dus niet altijd tot een onafhankelijk standpunt…